Σταγόνα στον ωκεανό

Σσσσ μίλα σιγά θα ξυπνήσει η πόλη 

Ενας ψύλλος καρδιάς είσαι 

που νομίζει πως αν τσιμπήσει 

το βουνό θα πονέσει 

αχ καημένε μου τούτη η πόλη ειναι θεριό 

με τόσα στρώματα τσιμέντου 

ολάκερες χτισμένες καύτρες αψηλές καύτρες 

πως θες να σε βρουν στα άχυρα 

ποιος δίνει τόπο να ακούσει ερημιά 

Σε τούτο δω το αχούρι κοιμούνται 

τα ξεχασμένα στρατιωτάκια 

με βρώμικα ρούχα στη σκαφη τους 

και μπαλωμένα αυτιά 

ετσι που να μην ακούγονται 

πια οι θάνατοι της βίας

μα μόνο οι κρότοι 

από τις μαράκες των γέλιων τους 

 

ετούτα τα μικρά σκουληκάκια τσίμπα 

θα πρηστεί το κεφάλι τους 

μα στα μαλλιά τους θα βγουν πεταλούδες

να γυρέψουν τη γύρη 

και καθώς θα πάνε να ξυθούν

θα βγαίνει το λαρδί του ροδόσταμου 

σε τούτα φυτέψου

σταγόνα στον ωκεανό

φυτέψου να σε κάψει ο ήλιος 

να χρυσαφίσουν τα άχυρα  

φυτέψου στα χέρια τους 

να στάξουν το φως στα χρώματα 

φυτέψου .. φυτέψου να ξυπνήσει η πόλη !