Δροσοσταλίδες

Να την αγαπάς

να την ακούς , να την προσέχεις
Είναι καρδιά ,χτυπά στο στέρνο
κλαίει , γελά. πετά
Όραμα , έρωτας;, αγάπη ,νόηση
προσμονή , ελπίδα σ ακριβό κλαρί
Ένα μικρό παιδί που μεγαλώνει μέσα σου 
Λουλούδι που φυτρώνει κα ποτίζεται
απ τα μάτια της ψυχής 
Βουβός επαναστάτης που δυνατά μιλά
που τίποτε δε ζήτησε και ήρθε απ το πουθενά 
Φορά το πουκάμισο της αιώνιας νιότης
σε ένα γυμνό κορμί που ατίθασα 
στον άνεμο πετά 
Κουρσάρος που κύματα δεν γνωρίζει .
Ακροβατεί στο πέλαγο και στα γκρεμνά κοιμίζει 
λύκους ,γέννημα θρέμμα του φονιά
Ξενύχτης που έμαθε των ρολογιών την ώρα
στα άστρα να μετρά .
Να αλυχτά στο πέτρωμα μη και λασπώσει το φιλί 
λουσμένο από διάφανο και μιας λεπίδας αστραπή 
Φύτρωμα που ξερίζωσε της ερημιάς τα άγριο σκαλί 
έχτισε ασύνορα έναν κύκλο που να χωρά τη γη 
Καμπάνα που στο θάνατο έχει γιορτή 
κι όπου γεννιέται ένα παιδί κλαίει για αυτά που έχει δει 
Αφορισμένη μοναξιά που έμαθε μόνη να γελά 
κι ότι δεν είδαν οι πολλοί σταυρό να δένει στο λαιμό 
με ένα κουπί μονόφτερνο κι άλμπουρο αλμυρό
Να κομματιάζει την οργή με ένα χάδι από στοργή
κι απ της ελιάς το σύνθημα να πίνει μύρο και νερό 
με βλέμμα παιδικό και πλάτανου σκιά 
με έναν ήλιο αγκαλιά κι απόσταγμα τη συννεφιά 
Αντίλαλος της μουσικής στη γέφυρα του κόσμου
στο πιάνο παίζει η Ανατολή στη Δύση το βιολί
Να την αγαπάς γιατί είναι εσυ κι εγώ 
Οπού υπάρχει κι όπου ζει όπου σταθεί , 
βολίδα στις ίριδας τα  χρώματα , σαν μια αθέατη μορφή 
γυμνώνοντας ξερολιθιές , δροσοσταλίδες 
στάζει η ‘’Ποίηση ‘’ρίζα να γεννηθεί !