Για κείνα που ονειρευομαι

Όχι μάτια μου όμορφα 

Δε θα γράψω ποτέ κάτι που να μειώνει τον άνθρωπο 

μόνο και μόνο για να ακριβύνει το δικό μου στάτους 

Αρκετά τέτοια διάβασα και δεν μ αγγίζουν 

Αγαπώ εκείνα τα γραφόμενα που τινάζουν στον αέρα 

τις αισθήσεις μου , που πυρπολούν το νου μου 

που με τραντάζουν συθέμελα .

Τις λέξεις που καρφώνουν στα στήθια μου 

τα γιατί του κόσμου , κίνητρα δικά μου 

να ψάξω που βρίσκεται το φως .

Μα δε θα γράψω και δεν θα απαντήσω 

σε πονηρίες της γυναικείας  κλειδαρότρυπας 

δεν με κερδίζουν τούτα τα λόγια 

Απογοήτευση μου σπέρνουν. . 

Μεγάλωσα για να παίρνω οτι μου δίνουν

Στήνω τα λόγια μου τα λόγια σου 

τα λόγια των που με την ψυχή μιλούν 

και με τον κόπο των ματιών της 

γιορτάζουν το ανέφελο στο γκρίζο 

και το νερό βυθίζουν στη φωτιά 

δεν ψαχνω να ακροβατώ στην πλάτη κανενός 

Θα γραφω για κεινα 

που ονειρεύομαι για κεινα που πιστεύω 

για κείνα που αγαπώ 

κι ούτε με μέλλει αν θα περασω ή αν θα κοπώ 

πάνω σε μια κορυφή και σε ένα απάτητο βουνό 

με όραμα ενα παιδί θα σ αγκαλιάζω 

όπου σταθείς κι όπου βρεθώ 

κι αν τύχει και σε συναντήσω χαμόγελο 

θα χω γλυκό να κουβαλάς στο στέρνο 

ψίχα καρδιάς και φυλαχτό !