Στη μουσική της ηλιαχτίδας

Πρωινό Κυριακής 

Η σιωπή καλπάζει το άλογο της

και τρέχει μονάχη στους δρόμους 

Μισοανοιγμένα παράθυρα οι ψίθυροι στη γειτονιά 

Κρυφοκοιτα ένας ήλιος αναποφάσιστος 

μπλεγμένος κι αυτος στα δίχτυα του καιρού 

Τα περιστέρια ελεύθερα τριγυρνούν στο κυμα του γαλανού 

χωρίς δασμούς περιορισμών να τα τρομάζουν 

Τα φυλλα των δέντρων φλερτάρουν με το αεράκι 

Τραβά τον καμβά μια μικρή πεταλούδα 

τη βοηθώ να δέσει στα φτερά τα πινέλα της 

Ζωγραφίζουμε λιβάδια , κρινολούλουδα  

χαμογελα κι ανθρώπους μινιατούρες 

παίζουν , τραγουδούν ,

κολυμπούν στον αφρό της θάλασσας .

Μικρό καλοκαιράκι στη μέση του χειμώνα 

Στη γωνιά ενας βράχος γεμάτος κυκλάμινα 

σηκώνουν το φουρό της γης

να χορέψουν στο αλφαβητάρι της 

Δυο - τρία  φωνήεντα ξεφεύγουν 

και δένονται με δυο σύμφωνα

σχηματίζουν τον κύκλο του κόσμου . 

Κι εμεις σαν αλλοι διαδηλωτές του απέραντου

διεκδικούμε το φως της άγουρης ανάσας,

στη φλούδα ενός μήλου με τη μέντα στο στόμα 

Ακολουθώ το σχήμα της άνοιξης ,

φυσάς τη φλογέρα του κάμπου 

ανήκουμε στη μουσική της ηλιαχτίδας . 

Υπάκουοι στις νότες  της ψυχής  , 

νικητές θα βρεθούμε στο υψος που θέλει

την ιστορία του ουρανού γεμάτη παπαρούνες !