Απλές σκέψεις

Κρατούσαν ψηλά την σημαία της νίκης 

κι εγω απλα χαιρόμουν την νίκη της μανας

Την δικαιωση του παιδιου που άδικα χαθηκε

για ενα τραγούδι που χε αλήθεια και ψυχή  

Μεσα μου αναρωτιόμουν . 

Άραγε να ναι αδιαπραγματευτη, 

αδέκαστη, δικαιοσύνη .Δικαιοσύνη αυτό;

Να πρεπε να φυγουν τόσες ζωές για να δει; 

Να πρεπε να σπείρουν τ αγκάθια 

για να κόψουν τον κάκτο; 

Να πρεπε να ακουμε δεκαπενταχρονα , 

δεκαεφταχρονα να υμνουν τον ναζισμό 

για να φιμώσουν το αιμα; Φιμώθηκε; 

και τουτες οι σπορές τι καρπους θα βγάλουν;

Να πρεπε να γελουν αυτοι που αγκαλιασαν 

τις πλάτες του φονιά; 

Να πρεπε να περάσουν τόσα χρόνια για να μιλήσουν 

οι σημαίες που περαστικοι κοιτούσαν;

Να πρεπε η αδέκαστη δικαιοσύνη να δει πως εχει τον λαό 

μαζί της για να πάψει να φοβάται ;

Πάντα ο λαός την πίστευε εκείνη όμως;  

Κι ηρθε στο νου μου η Κουνεβα ,

μετα εκεινη η γριουλα με το πρόστιμο 

των 5,000 ευρω κι υστερα ο παπούλης του δρόμου 

που μαζευτηκε σαν να τανε κάτι αψυχο

μετα οι εκποιήσεις των σπιτιών και μετα και μετά και τόσα 

Ναι ηταν μια νίκη μια γροθιά στο στομάχι του φασισμού 

αλλα ο φασισμός παιρνει γρηγορα τα χάπια του 

και γιάνει το τραυμα του . Τούτος δεν εχει χρώμα , 

φυλή . Δήμιος γυρνά μεσα απο αδειανά κουστούμια 

Για αυτό σου λέω κυρ- Παντελή μια νίκη

μες την ηττα της πως φάρος να γενει

Αν κάπου είναι να σταθούμε μοναδικό στασίδι

η ανθρωπιά και η φωνή μη χάσεις το τραγούδι σου 

ξανα ξανά και πάλι απ την αρχή !