Ενας ευαίσθητος γητεύτης

Αλωνάρης σε άλλο δρόμο γυρνάς 

κανεις δε σε ξέρει 

σε μαθαν οι γερανοί 

κι εκείνοι οι ιδρωμένοι στα στεγνα παγκάκια

σε ξέρουν οι πράσινες κοιλάδες 

κι αυτοί που είδαν τον άνθρωπο θεό 

Σε ειδα παιδί της αλάνας 

να παίζεις μπάλα με τα αγρίμια 

μοιράζοντας στα χερια σου μια φέτα ψωμί

ακουσα το κλάμα σου 

στα φύλλα μιας μαραμένης τριανταφυλλιάς 

βρέχοντας το στόμα σου 

στα ποδια της να ξεδιψάσει

Έτσι ξεχωριστό κι αληθινό σε ένιωσα 

να παίζεις στα δάχτυλα 

τα κυματα της θάλασσας 

ενας ευαίσθητος γητευτής 

Με παίδεψε τόσο η γραφή για να γνωρίσω 

πως η τελεία πλαι μου 

μ ασκέπαστα σύμφωνα 

φωτίζοντας τα φωνήεντα

της αγάπης θήλαζε τα αστρα

γεννούσε γειτονιές λουλουδιών σε ηλιόπετρες 

μάθαινε το απόσταγμα της ποίησης !