Ο κήπος της γαζίας

Ασε με εδώ που γεννήθηκα 

στον κήπο με τις γαζίες 

Πλάι σου θα μαι να προσέχω 

τα στόματα των λουλουδιών σου 

Κυλω στα δροσερά νερά 

γελούν τα μικρά παιδιά των πουλιών 

Ανασαίνω τον κόσμο της ρίζας 

κι έπειτα φτάνω στην άκρη του ουρανού 

να κεντήσω στα κρόσσια του 

την ομορφιά της αγάπης 

Γυρίζω τα δάχτυλα στον άνεμο 

να σταματήσω τη βροχή του κόσμου 

Ασε με να ψηλαφίζω το θρόισμα των φύλλων 

στις αγουρες γωνιές των ονείρων 

Μαζεύω τις νότες στο πιθάρι

της μουσικής του έρωτα 

Σ ανταμώνω σαν πρώτο φιλί της αυγής 

στο πέταγμα των αστρων στο σκοτάδι 

δεν έχει τόπο ο παράδεισος 

όταν μιλάει η αγάπη 

οπου και να ναι τραγουδά 

άκου .. άκου χορεύει και γελά !