Κι υστερα μου λες γιατί

Κι ύστερα μου λες γιατί μελαγχολώ
κοιτώ τη θάλασσα καίγεται 

πετώ στο χορτάρι  κι ο κεραυνός το λιώνει 

μυρίζω τον άνεμο κι ο Χασαν 

τη στάχτη του μαζεύει

να κανακεύει το τσιγάρο στα χείλη

θυμώνω , αστράφτω 

σκοντάφτω στον τοίχο , γκρεμίζεται 

σπάω το φράγμα της άγονης θάλασσας

με το κεφάλι μια βελόνας 

περνώ διάφανα το σκοτάδι 

δραπέτης από μένα 

την μια ξυλοβεργα κρεμασμένη 

στα στήθια του Λευκού Πύργου  

ανεμίζω σημαία ανθρωπινή 

ποδοπατώ τους γκρίζους λόφους 

χαιρετώ μια ανεμώνη 

τραγουδώ να ακούσουν οι γλάροι 

μη χάσουν το ταξίδι της απάνεμης λύρας 

χορδές που φωλιάζουν τα άστεγα μπλουζ 

στις ομπρέλες παίζουν πουλιά 

δεν ξέρουν τι δίνουν κι απλά το χαρίζουν 

στον κόρφο μου ζεσταίνω ένα τζίτζικα 

τραβά το πέτο του καλοκαιριού 

βρίσκω ακόμα τους μίσχους των γέλιων 

δεν παραδίδονται ,δεν παραδίδονται οι ψυχές 

βγαίνουμε αγκαλιασμένοι απ τα κουκούλια μας  

Φθινόπωρο κι ακόμα οι πεταλούδες ανθίζουν !