Άρχισα να γράφω

Άρχισα να γράφω σε ένα χαρτί που δεν ξέρω
αν ποτέ το αφήσω στα χέρια σου
Κι όμως εκεί  πλάι σου είμαι .
Κουρντίζοντας το ρολόι του καιρού 
στα δάχτυλά μου
Κι αυτά κάποιες φορές ματώνουν 
από τα δύσκολα της μέρας
από κείνα που γρατζουνούν το στέρνο μου
μα τα φορτώνω στη ράχη μη τα δεις .
Τα πνίγω στους όρμους των ματιών 
μη και κυλήσουν στις χούφτες σου .
Βλέπεις  εμένα κι εγώ προχώρησα ψυχή μου 
Πέρασα στην αγάπη κι εκεί μέσα απ τα μάτια 
τυφλά αντικρίζω τον κόσμο μου .

Μα τούτη η άλλη ματιά δε λέει να κοπάσει.
Κι έτσι αλλάζω μορφές . Ναι ξέρω τι θα μου πεις 
πως δεν μπορώ να κάνω κάτι .
όμως καρδιά μου μπορώ ..μπορώ

Φωνάζοντας την ασχήμια αναζητάς την  ομορφιά .
Δικάζοντας το άδικο φυτρώνουν σπόροι δίκιου .
Ρίχνοντας δάκρυα λύπης κεντιέται η αξία της χαράς.
Αν δεν γίνεις κουρελής πως θα νιώσεις 
το γυμνό σου σώμα;πως να κοιτάξεις κατάματα 
τον ήλιο αν στο σκοτάδι δε χαθείς

Τόσος κόσμος  τόσος πόνος κι εμείς μαζί 
να τραγουδάμε τ όνειρο
κι είναι φορές που το τραγούδι 
ντρέπεται να ακουστεί,μπλέκεται στα δίχτυα 
της θάλασσας και σιωπά.
Οι μουσικές δεν αντέχουν την συνήθεια

Τι κι αν ακόμη δεν γεννήθηκε στην πόρτα μας 
το αγκάθι,η αγριάδα απλώνει τα πλοκάμια της 
πνίγοντας τη γη .
Μα λεύτερη την ποθούμε οι άνθρωποι .

Πόσα εγώ κοιμούνται μέσα μας και ξυπνάνε
κάθε χάραμα ζητώντας τη ζεστασιά του άστεγου
το κομμάτι που λείπει να δέσει το ζυμωτό ψωμί .
Κοιτώ στα μάτια ένα παιδί και φωνάζω ζωή
κι εκείνη η άλλη μου φωνή αντίλαλος και ιαχή
μου βάζει ερωτηματικά ..ζωή;

Ξυπνάω  με ένα χαμόγελο που η μέρα 
στα βήματα της μου κλέβει
κι ύστερα γίνομαι εκείνος ο ρυτιδωμένος αέρας 
που φυσά στην πόλη,τα άδεια πλακόστρωτα 
που χτυπούν τα πόδια τους μπας και ξυπνήσει
μια καθαρή βροχή  να ξεπλένει την απανθρωπιά
ξετσίπωτη πια να μη γυρνά

Δε ζω με αυταπάτες ....ονειρεύομαι μόνο .
Δυο στάχυα χρυσαφένια 
να στολίζουν τα μαλλιά της γης .
Χαμόγελα να παίζουν στις αυλές των σχολειών,
κι εκείνος ο βασιλικός αμάραντος να στέκει
σαν κύριος της γειτονιάς που άρωμα 
μοιράζει στα στέκια μιας γενιάς

Στην αγορά που στήσαν δεν πουλώ
το βιός και την πραμάτεια μου χαρίζω σ οτι αγαπώ .
Δύσκολοι καιροί μα εσύ ψυχή μου να είσαι εκεί 

Κοίτα εκεί ψηλά πως αγκαλιάζονται 
τα πουλιά ..δε μετρούν φτερά
μα ακούν τους παλμούς  στην ίδια νότα να χτυπά !