Το ταξίδι σου

Δύσκολο πολύ δυσκολο να δεις κατω απο λεξεις και εικόνες 

Συναισθηματα σπαρμένα βαθιά και πως να αντικρίσεις 

που να ναι η αλήθεια και που το ψέμα . 

Ειδες σειρές που πότιζαν το μελάνι μ αγιόκλημα 

να κουβεντιάζουν σκληροτραχηλα τους δρόμους 

Ερειπωμενες τελειες να απλώνουν την στοργή 

Ταξιδευτες που γέρνουν γλυκα τα χρωματα του ουρανιου τόξου 

Κυράδες να γελούν με τα καμώματα του ήλιου 

κι άλλες να σου φορτώνουν τις δικες τους κυδωνιές

Εκεινες οι πιωμένες Κυριακές να ψιθυρίζουν τα χρωματα της ψυχής τους.

Αφήνεις τα πανια σου στο πέλαγο και μοναχα η ψυχή σου ξερει

τη ρότα της. Βαρκάρης στο πουθενά και στο όλο. 

Ζυγώνεις τα κουπια που σ αγγιζουν 

Βουτας το μελάνι της καρδιάς σου και θελεις 

να τρέξει προς το ρυακι που αγαπάς. 

Τίποτε δεν ξέρεις σ ενα γνωστο ουρανό ολα αγνωστα .

Ρισκάρεις να κογιονάρουν τη θαλασσα σου

να την αγαπήσουν να τη λερωσουν. Μα το ταξιδι ειναι δικό σου .

Εσυ αγαπάς κι αυτο ειναι το γλύκισμα του ολου. 

Κατω απο ολα να ξυπνα απλα η αγαπη στα στηθια σου 

καθε στιγμή να εισπνεις το καλοκαιρι, 

τη βροχή τον  ανεμο και το αγιάζι. 

Πνοες στα στήθια σου που βγαίνουν στο πρωτοφίλημα

του αποσπεριτη . Θηλάζουν το γαλα του πρωινου , 

χορταίνουν στο καλμα του μεσημεριου 

ξεδιψουν στην αυρα της απογευματινής δροσιάς

πινουν κρασι της νυχτιάς . Κι ετσι συνεχίζεις να αγαπας για σενα 

για αυτο που γινεσαι εσυ μεσα στη μυρουδια του κήπου!