Ατέλειωτη τελεία

Ξέρεις τι μ αρέσει ;

αυτή η τελεία στα μάτια σου
και που στα αθέατα τα γνώρισα  

που τόσα χρώματα αλλάζει 

ακόμα και που στις φουρτούνες 

με κάνει και γελάω 

ναι γελάω από ευτυχία 

γιατί τα άγρια κύματα σου 

μυρίζουν ανθρωπιά 

γνωρίζουν τον κόσμο 

απ το δάσκαλο της ψυχής 

γιατί ρουφούν τον κάκτο του άδικου 

εκπνέοντας βιολέτες και κρινολούλουδα 

γιατί στο κάλμα της παίζουν 

αστόλιστα παιδιά του κάμπου 

φεγγίζουν τα ζευγάρια του ήλιου 

γιατί σπάνε το φράγμα της σιωπής 

και δένουν κλωνάρια μουσικές 

τα φύλλα τους να γεννηθεί το ρόδο 

κωπηλατεί στα αστέρια 

με σπιτικό της αγριοκέρασο

φορώντας την πανοπλία της γόνιμης γης 

γιατί κάθε ηλιοβασίλεμα 

μυρίζει αύρα καλοκαιριού 

το άγγιγμα της 

ανάλαφρα σκεπάζει τα κάστρα 

που αφύλακτα ορθώνουν το μπόι τους 

φρουρός του ανέμου 

που ημερώνει τα άσκοπα της νύχτας 

και ξέρεις; δε ξέρω τι λες εσύ 

μα δες πως χτίστηκε ένας όμορφος κόσμος 

σε μια ατέλειωτη τελεία σου !