Σταλακτίτες δροσιάς

Όσο υπάρχουν μάτια

που μπορούν να βλέπουν
Χείλη που ξεστομίζουν
την αλμύρα της θάλασσας
ζεσταίνοντας
το βράχο της ομορφιάς

Όσο υπάρχουν δάκρυα
που σταλακτίτες μοιάζουν
Λευκές κηλίδες
που ταξιδεύουν το όνειρο
αφτέρωτα πουλιά
που κελαηδούν στο χώμα
τίποτε δεν χάνεται

Αρκεί μια βουτιά
στην ψυχή
να ανταμώσει βυθό
να δέσει χελιδόνια τα χέρια
φυλαγμένα νυχτέρια

Το πέλμα γίνεται φτερό
δίνει καιρό στον άνεμο
και φέγγει αγάπης ουρανό!