Τα μυστικά της θάλασσας

Άπλωσα τα χέρια να μετρήσω
τα φύκια που στα πόδια μου έμειναν .
Μικρές φυλλωσιές που σκαρφάλωναν
στις ρίζες μου μυρίζοντας αλάτι
και δροσοφίλημα .
Άρχισαν να μου μιλούν
για τα κρυφά της θάλασσας
Τούτη την άμμο της που τελειωμό
δεν είχε και βρισκόταν εκεί
για να σκεπάζει τις ρυτίδες της
Τα κρυφά της μονοπάτια που έβγαζαν
στον αμπελώνα που ρίγησαν τα τσαμπιά
από τις ρόγες της των ονείρων της
Κείνα τα μικρά σκαλοπάτια
που θαρρείς και γίνηκαν
για να ανεβοκατεβαίνουν
τα αφροστολισμένα της άλογα
την ώρα που θύμωνε ή όταν το γέλιο της
γαργαλούσε τις πλάτες τους .
Κι ύστερα κείνος ο ζεστός καθρέφτης
που καμάρωνε στο ίσωμα του κορμιού της
κρύβοντας τον ουρανό στα σπλάχνα του.
Πόσα πόσα .. σταματημό δεν είχαν
Αντίκρυ μου βάδιζαν λευκές σκιές
που ανέμελα λιαζόντουσταν
στα χάδια του ηλίανθου
Πέρασα στα δάχτυλα μου δυο κλώνους
από αρμυρίκια
κι άρχισα να χρωματίζω τα λόγια τους
Και πως όλα στο μπλε στολίστηκαν
κι εκείνες οι λευκές σκιές
πως θάλασσες γίνηκαν
σαν να ταν.. ψυχές

ζεστά που βραδιάζει!