Κείνο το τρελό φωνήεν

Κείνο το τρελό φωνήεν

που δεν υπολογίζει τη γραμμή
Τρέχει να συναντήσει τα σύμφωνα
που κολυμπούν στον ουρανίσκο
Φορώντας τη χαρά, τη λύπη τα συναισθήματα
μήτε που λογιάζει τον καιρό
Να μοιράσει και να μοιραστεί κουνώντας χέρια,
πόδια , ασύμμετρες κορδέλες στον άνεμο
Μικρή καρικατούρα που λες
κι αν ανεβεί στο δοξάρι θα χορέψουν οι νότες
Σαν ένα κόμμα να το κυνηγώ
κι αυτό να με προφταίνει σε μια τελεία
να παίζω με τον  ξεχασμένο  χορό του
διαιρώντας τον χρόνο.
Α! και πως μεγαλώνουν τα μάτια

σε ένα κομμάτι κόκκινο πανί

που η φορεσιά του από το Α αρχινά  

ξυπνώντας τα μικρά παιδιά
που άδολα λευκά μιλάνε !