Το βιβλίο της νότας ή όπως αλλιώς

Το μεσημεράκι είχε κουρνιάσει στο μέτωπο του

κι εκείνες οι ζεστές στάλες που έφταναν στο μάγουλο του
φώναζαν την άφιξη του καλοκαιριού .
Μικρός αποστάτης του χρόνου στάθηκε μπροστά στο πιάνο
κι έμεινε να διαβάζει το βιβλίο της νότας
Σεργιάνιζε στα σκουντουφλιάσματα της μια πάνω μια κάτω
Θαρρείς και τα μάτια του σκάλες γινόταν κι αυτή χοροπηδούσε
στο ρυθμό των βλεφάρων του.
Άρχισε ν ακουμπά τα κρυφά της μυστικά
Και κείνη συνοφρυωμένη περίμενε να δει το αποτέλεσμα
πάνω σε μια του γκριμάτσα .
Χαμογελούσε κι αυτό το μικρό λιμάνι που έμενε στα χείλη του
ξέλυνε τις βάρκες να χυθούν στα νερά της πηγής
Ταξίδευε με πρίμα φτερό από γεράνι σε γεράνι .
Ζεστοί ηλιόσποροι μασούσαν την ώρα του κι ενώνονταν
οι κάβοι του σε άγνωστα πετρολίμανα που τόσο δικά του ήταν
Δίχως να καταλάβει γύριζε όλο τον κόσμο
Φόρεσε ρούχα που δε χωρούσε κι όμως την γύμνια του γνώριζαν
Καπέλωνε τις λακκούβες που έσερναν τον πηγαιμό
κι ανέμιζε στη φορά της γνώριμης λαλιάς .
Κείνο το μικρό της σκέρτσο που τέλειωνε σαν υπόκλιση
μεθούσε το νου στο πιοτί του ήχου .
Κίτρινα , λευκά , μαύρα λοξομάτικα μπαλόνια
έστηναν το γύρω του τροχού, κι ένας ξέμπαρκος τζίτζικας
προσπαθούσε να την φορέσει στη γλώσσα .
Μάθαινε τις φωνές της που πάντα σε θάλασσα έπλεαν .
Τα μάτια του γέμισαν πολύχρωμες σκιές .
Πόσα πολλά του δώρισε τούτο το βιβλίο
κι εκείνη πόσα του έμαθε .
Μια νότα μια μικρή νότα πως γέννησε τόση φωνή
κι ανάβλυζε με μουσική αυτό που λεν ..πνοή!