Βελούδο

Τόσο μακρινή κόρη πια η τρυφεράδα 

απ το θολό του καιρού 

που μονάχα τα πουλιά

κι εκείνος ο γιος του ανέμου 

που κουρνιαζε στην αγκαλιά της

γνώριζαν τα απαλά φτερά της !