Όλα αλλάζουν

Όλα αλλάζουν 

Οι πόλεις μετατρέπονται σε τεχνητά ρυάκια 

να μηχανεύονται διακόπτες το σφυγμό τους 

Τα ποδήλατα διακόπτονται στους δρόμους 

από ελάχιστα πετάλια που ανθούν 

Τα φώτα άτσαλα σμίγουν τα φρύδια τους 

να σκοτεινιάζει και η λιγοστή φλόγα απ το λυχνάρι

Υποκλίσεις καπνών συναντούν τις ακτές 

μπαρουτιασμένες ώρες με σβηστό το φιτίλι

Μπόρες φυλούν τη Δημοκρατία μη ξεμυτίσει

σγουρό το  γαρύφαλλο και πάρει μυρουδιά ο αέρας 

Ντυμένοι με κάγκελα βαδίζουν οι άνθρωποι

ώσπου να σπάσει η ψυχή τη σάρκα 

Εσύ μελετημένος του τροχού αναβάτης 

κι εγώ αδράχτι που έπλεξε τον αργαλειό

καρτερικά βαδίζουμε με κρατημένο το νου 

ζωσμένοι με τα φυσίγγια της καρδιάς 

να πολεμήσουμε  τον αργό θάνατο 

Νοσταλγοί της αδέσποτης ανεμώνης 

τον χορό των κάμπων,τις σβούρες στις ηλιαχτίδες 

Μιλάς κι άγνωστος είσαι και που εγώ σε ξέρω 

κι έτσι σμίγοντας σιωπή με τη σιωπή 

ξελυνει το καράβι μας κι αρμενίζει στα πέλαγα 

προτείνοντας στο ορίζοντα μια αλλιώτικη μέρα 

με φορτωμένα τα αμπάρια της ψυχής

όνειρα που δεν ήρθαν, σμιλεύονται στον ήλιο 
να κρατούν τις αγκαλιές 

που ακούν η μια την άλλη μονάχα με ένα νεύμα 

αιώνιας νιότης .

Γυρεύοντας τον ίσκιο μας θα βγούμε στα ανοιχτά
μιλούν τα χελιδόνια !