Οριακά κρυμμένες συμφωνίες
στα φτερά των χελιδονιών
να τραγουδήσουν το αδιάβαστο μονοπάτι
Στις φούστες των γυναικών
ζωγραφισμένες ανεμώνες
ποδιές της άνοιξης φορτωμένες παιδικά μάτια
Στην παγωμένη βρύση ανθίζει το μέλι
να θερίσουν γαλανά καλοκαίρια
Ο περίγυρος γυμνασμένα πέταλα
στο άνθος του μεσημεριού
Ζεστές μελαγχολίες με τη φλόγα στα χείλη
καρτερούν νιούτσικες αχτίδες
να γεμίσουν φως τα στόματα
Τίποτε δε μίλησα που δεν είχε συνείδηση
Κι έτσι γυμνός από μένα ζευγατίζω
την ομορφιά του ανέμου με το τραγούδι του νερού .
Αβόλευτος βαφτίζομαι σπόρος
να με μαθαίνει ο ουρανός το νόημα της ψυχής του
Κι ότι αγαπώ τελάλης των άστρων
που βυζαίνει την ψίχα του στέρνου μου !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου