Με μιας κιθάρας το φιλί

Στα ανέφελα θ αφήσω

το τραγούδι μου
εκεί που αντιλαλούν οι ρεματιές
κι αν το βρεις
της άνοιξης λουλούδι μου
θα ναι γιατί
ομολογήσαν οι καιροί
πως στέγνωσε
το δάκρυ του άπιστου θεού
στις ρίζες της γαρδένιας
και του βασιλικού

χρώματα θα χει μουσικές
κι η πένα θα κεντά αντοχή
με μιας κιθάρας το φιλί
σε δύση και ανατολή

στα κύματα θα ρίξω
το τραγούδι μου
να ζουν στο ξάγναντο οι ματιές
κι αν το δεις
της ομορφιάς καρτέρι μου
θα πει πως
βγήκαν σεργιάνι οι πνοές
κοπήκανε οι δρόμοι
της άπνοιας του δεδομένου ωκεανού
στα φύλλα της αμυγδαλιάς
στο άρωμα ακριβής ελιάς!