Άτιτλο

Γνώριζα τα μάτια σου 
πριν  αντικρίσω 
τα κύματα του ουρανού
Κάτι από ήχο μελάνης είχαν 
κι ανέσπερο φως 
Ένιωσα την αγωνία σου 
Λαχανισμένη προχώρησα 
να κρατήσω τα δάκρυα 
μη ξεχειλίσει η αλμύρα 
και χαθεί η φωνή σου 
απ το βλέμμα  
Ρίγωνα στο παγωμένο σου σώμα 
να σου φορέσω τον κίτρινο κύκλο 
Έσπασες μέσα στα χέρια μου 
ρόδι που γέμιζε τους κήπους 
κοκκινέλι απ το στόμα 
Μη φοβάσαι σου είπα 
Κανείς δεν φεύγει 
Νοικιάζει μόνο το δρόμο του 
στα πεζοδρόμια 
μα εδώ .. εδώ εχει γη 
εδώ εχει φεγγάρι 
τραγανό ζεστόψωμο 
να χορταίνει η άβουλη πείνα
γυμνώνουν οι άνοιξες 
να ράψουν τα πανωφόρια μας  
εδώ εδώ κατοικούν 
οι ανάσες μας !