Μικροί θεοί

Ένοιωθε την πνοή του στα χέρια της
κι είχε το λίβα του καλοκαιριού
να κυλά στις φλέβες της
Το φιλί του ένα γάργαρο νερό
που κύλαγε αργά αργά στα χείλη της
Τούτη την ώρα χωρούσε στα μάτια του
η ομορφιά του κόσμου
κι έσβηνε κάθε γκρίζα της ματιά
Χόρταινε η καρδιά από χτύπο
και η ψυχή ξεδίψαγε  επιθυμία
Ναι .. μικροί θεοί που βλάστιζαν
στον πυρετό της κορυφής
Κούρνιαζαν στο φεγγάρι σαν ένα όνειρο
που κόπηκε στα δύό και αντικρίζοντας τα άστρα
έδεναν στον ίδιο το παλμό.
Η σιωπή τους μίλαγε την ίδια γλώσσα
κι η άρνηση για ότι σκιερό
χτύπαγε του ουρανού την πόρτα
άνοιγε άνοιξη που κένταγε σταυρό
Σαν αντανάκλαση κοιτούσε το εγώ τους
μες το βυθό κρατιόταν η ευχή
κι ανάμεσα στο παραμιλητό τους
σιγοτραγούδαγαν  ο έρωτας κι η αγάπη 

το όνειρο ψιθύρισε πνοή !