Είναι κάτι άνθρωποι

Είναι κάποιοι άνθρωποι που περνούν 
από δίπλα σου αφήνουν ένα χαμόγελο στις πλάτες σου
και συνεχίζουν δίχως να σε τρομάξουν με τον κρότο τους 
Είναι εκείνοι που ως συνήθως βαφτίζονται γκρίζοι , μελαγχολικοί
γιατί πάντα στα μάτια τους περνά το βήμα της θλίψης .
Δεν ανοίγονται εύκολα δεν τους αρέσουν τα πολλά 
και τα μεγάλα λόγια . Αρκούνται σε κεινα τα χαμηλόφωνα 
που ηχούν στα αυτιά τους μικρές καμπάνες .
Δεν θα φωνάξουν για να τους δεις μήτε θα κρύψουν τη σιωπή τους .
Τούτοι που λες δεν μιλούν αν κάτι όμορφο δεν έχουν να πουν 
Αμπαρώνονται στη σιγή τους και δεν μοιράζονται μήτε το δάκρυ 
μήτε τον πόνο τους . Όχι από φόβο ή από εγωισμό 
αλλά έτσι έμαθαν . Δεν έμαθαν να ζητούν βοήθεια παρά μόνο να δίνουν 
Δεν ζήτησαν ποτέ κάτι μα απλόχερα το έδωσαν γιατί έτσι γινόταν ευτυχισμένοι .
Γελούν δυο φορές αν τύχει και καταφέρουν 
με κάτι που θα σου πουν κάτι που θα σου δείξουν να γελάσεις 
Είναι εκείνοι που αν κρίνουν πως αξίζεις θα είναι εκεί στο πλάι σου 
μα ακόμη κι όταν λείπουν σε κουβαλούν μαζί τους σα δώρο 
Είναι εκείνοι που έχουν μάθει να ακούν να αφουγκράζονται 
όχι γιατί γεννήθηκαν Άγιοι αλλά γιατί ξέρουν καλά 
τι είναι να μην έχεις κάποιον να ακούει αλλά μόνο να μιλά 
Ξέρουν καλά τι θα πει ανυπαρξία στην ύπαρξη κι έχουν κερδίζει το ζω 
Είναι εκείνοι που φτασανε στο χώμα κι αναστήθηκαν γιατί κατάφεραν 
να κρατήσουν ένα κομμάτι ψυχής . Αγάπησαν την μοναξιά τους 
γιατί τους έμαθε τα θέλω τους . Μιλούν για την αγάπη 
μα δεν ξεστομίζουν εύκολα το σ αγαπώ πιστεύονταν στο ιερό του νιώθω. 
Είναι αυτοί που δεν θα τους δεις να συμβουλεύουν πάρα μόνο 
να σε παροτρύνουν να δεις την ψυχή σου .
Αυτοί που αν κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους θα μείνουν φύλακες 
των ματιών σου . Δε θα προδώσουν ποτέ γιατί προδόθηκαν 
γιατί αφέθηκαν στα θελω των άλλων πιστεύοντας πως έτσι πρέπει 
Είναι αυτοί που ξέφυγαν απ τα λόγια του πρέπει 
και μπήκαν στην πράξη των θέλω τους . Δεν σκορπίζονται . 
Μοιράζονται . Θα τους δεις να παίζουν με περιστέρια
σα μικρά παιδιά να κυλιούνται στο χορτάρι 
αφηρημένους στο πέλαγο να χαμογελούν του ήλιου .
Τούτοι οι άνθρωποι μπορούν να σου δώσουν την ψυχή τους 
για ένα χαμόγελο μα ξέρουν να διακρίνουν καλά την αλήθεια 
απ το ψέμα . Το από ψυχής με την επιφάνεια 
Ορκισμένοι αντίπαλοι με τα δήθεν και τα τάχα 
Οχτροί του φαίνεστε . Δεν τους αγγίζουν οι μεγάλες υποσχέσεις 
Μπορεί να τους δεις να κλάψουν δωρίζοντας τους ένα τριαντάφυλλο
Να γελάσουν με ένα μικρό αστείο να χτυπήσουν στο δρόμο 
και χωρίς να δουν τον πόνο να νοιαστούν για κεινο το χέρι που τους κράτησε .
Τούτοι οι άνθρωποι δεν δίνονται εύκολα γιατί ξέρουν 
πόσο πολύ μπορούν να δοθούν . Θα αφήσουν χρόνο να σε μάθουν 
να τους μάθεις γιατί θέλουν να ξερής ποιοι είναι 
Δε θα σου κρύψουν τίποτε από κεινους σαν σε νιώσουν δικό τους άνθρωπο 
και μπορούν να διακρίνουν αν κάτι κρύβεις εσύ . Λιγομίλητοι είναι . 
Κοινωνικοί αλλά και απόμακροι .
Δεν μπαίνουν στις ζωές των άλλων αν δεν νιώσουν πως θέλεις να μπουν 
Επιλέγουν και δεν επιλέγονται . Κρατούν τον εαυτό τους και σου χαρίζονται
μονάχα σαν σε πιστέψουν . Πρόσεχε όμως μην προσπαθήσεις να τους γελάσεις . 
Οσμίζονται τις παγίδες και μπορεί να σε αφήσουν να πιστέψεις 
πως τους κορόιδεψες .Μα ακόμη κι αν πληγωθούν δε θα ανταποδώσουν
ξέρουν από πληγές .Αποχωρούν ήσυχα κι αφήνοντας ένα χαμόγελο . 
Τούτοι οι άνθρωποι συγχωρούν και προχωρούν .
Κάνουν τα πάντα μα μετράν τις λέξεις τους συναντώντας τις χαρακιές τους 
Βαδίζουν κρατώντας το ρόδο στο στόμα κι ας έχει αγκάθια που ματώνουν
Τούτοι μεθούν στο άρωμα και ξέρουν ξυπόλητα να λυγίζουν 
και να ορθώνουν τα γόνατα . Αυτούς που λες αν τους συναντήσεις 
δώρισε τους μόνο ένα χαμόγελο ειδάλλως άσε τους να σε προσπεράσουν 
σαν να ταν κάτι που δεν είδες .
Στο δρόμο των ανθρώπων .. άνθρωποι!