Σε κείνα που θα ρθουν

Σε κείνα που θα ρθουν
μην πεις πως φοβάσαι
δεστο σαν μυστικό στο λαιμό
κι άσε να δουν τα μάτια τους
έναν  άδειο ουρανό

αλυχτούν οι φοβέρες
να ορθώσουν σπαθιά
μα εσύ κράτα ασπίδα
ορθάνοιχτη στο βλέμμα
μια νέα ηλιαχτίδα

κουρνιάζουν πόρνες ώρες
να κυλήσουν το αίμα γοργά
μα εσύ ανάχωμα γίνε
να πετρώσει το άδικο πέλμα
να φωνάζει η φωτιά εδώ μείνε

σε κείνα που θα ρθουν
πικρή γκιλοτίνα θα βγει
στάσου ατσάλινη λεπίδα
απ το βωμό της να συρθεί
του ονείρου η ελπίδα

μην ηττηθείς στα σύνορα
ξεκούρδιστες ηχούν καμπάνες
η λευτεριά ασύνορα πετά
καμιά εκκλησιά δεν χτίζεται
αν τα θεμέλια ειναι σαθρά

κι αν κλάψεις  μην ντραπείς
βόλι κρυστάλλινο το δάκρυ
απόσταγμα  ειναι  ψυχής
που βγαίνει από δυνατούς
κρότος από τα χείλη

μιας παιδικής ευχής!