Το βέλος

Είναι εκείνη η ματιά σου
που καλεί το σύμπαν
στο τραγούδι
Το αυθόρμητο της πνοής σου
που κεντά την άνοιξη
των χειλιών μου
Είναι τούτο
το στερνοπούλι μου
που ανοίγει τα φτερά του
στο στέρνο σου
Οι χούφτες μου
που μαζεύουν
τους σπόρους του ήλιου
να τους φυτέψουν
στο λιβάδι σου
να κορδωθούν οι παπαρούνες
Είναι εκείνο το λίγο μου
που ξεδιπλώνει
την βεντάλια του
στο βλέμμα σου
κι απλώνει η ματιά του ουρανού
Ακόμη και τ΄άλλα
που δεν προλαβαίνω
να σου χαρίσω
τρέχουν και
πως.. βρίσκουν
το ακρωτήρι σου
στο ισθμό
που κολυμπά
το βέλος ... ...της αγάπης !