Χάδι ψυχής

Και νόμιζα 
πως μάζεψα 
τα σπασμένα σκοτάδια 
λες και μπορούσα 
να κρατήσω 
στη χούφτα τον άνεμο 

Ύστερα απλά 
θυμήθηκα 
πως πάντα απ το σκοτάδι 
γεννιέται το φως 
κι έτσι ανθίζουν τα λιβάδια 

Ένα ρόδο σαν τατουάζ 
κυλά στις φλέβες 
την ώρα που το πέλμα 
αργά κυλά το βλέμμα 
να σπείρει την άνοιξη 

αγκαλιά 
με ένα ζεστό χαμόγελο !