Στο χορό της πράσινης κοιλάδας

Έζεψα τις πατούσες μου
κaι σε κείνα τα υγρά πόδια τυλίχτηκαν
α!! πόσες σταλιές ήπιαν απ το στόμα μου
ίσα που φύτρωσαν στον ουρανίσκο μου
χορτάρια που κουβέντιαζαν
στο χορό της πράσινης κοιλάδας
Λαχτάρησα λίγο κουτσό
κι έτσι έπαιξα στα δάχτυλα
το άσπρο μαύρο του καιρού
Μέχρι που μπέρδεψα μέσα του
κείνα που βάσταγα
και τα άλλα που χωρούσα
κι έτσι λογής λογής χρώματα μιλούσαν
ανακατεύοντας τους κύκλους
που ζωγράφιζαν το γαϊτάνι
Φόρεσα κείνο το ατίθασο αγριολούλουδο
που ακόμα και το βράχο γρατζουνούσε
να περάσει ανάμεσα απ τα πόδια του,
σαν ένα πείσμα που από μέσα βγήκε
και χώθηκε στη γύρη του
Καρφίτσωσα τη φωνή , το κρέμασα
στις πλάτες κι αρμένισα
στη φλόγα του στέρνου σβήνοντας το νερό
στα πέλαα μιας άγραφης περγαμηνής
που φύσαγε στα πέρατα
κι άναβε στα λόγια μιας ελιάς
να φτάσει στο όρος της ψυχής

κει που τα πουλιά αγκαλιάζουν 

τη φωλιά σαν ένα , μιλώντας 

στους ανθρώπους 

που ακούν τους γλάρους στα μάτια

Τόσα χρώματα στο σκοτάδι 

πως φόρτωσε ο ουρανός ζεστές φυσαλίδες !