Λεύτερη αναπνοή

Κι είχε τόσο καιρό να ακουστεί
αυτό το '' έτσι βρε αδερφέ ''
τόσο απλά αληθινά κι αυθόρμητα .
Να τρέχει το γέλιο δίχως σκοπιά
δίχως όρια . Τούτο δεν ειναι τα αυθόρμητο;
να μπορώ να απλώνω τα ασπρόρουχα
στην ταράτσα με το πρώτο μανταλάκι της σκέψης
κι εκείνο μήτε την πιάστρα του να κοιτάζει
Να περπατά το πέλμα κι αν τρακάρει
στο παπούτσι του άλλου , κορδόνι να νιώθει
που λύθηκε για το βήμα .
Ένας ούριος άνεμος που ακόμη κι αν βρει
μπροστά του φουρτούνα αγκαλιά να την κρατήσει
Γίνεται αυθόρμητο με πλέγματα ντυμένο;
Κείνο φωνάζει ει!! δεν παίρνω από κρυψώνες
δείξε που δένεις τα ρόδα της τριανταφυλλιάς
να σου ξηλώσω αγκάθια .
Δεν περισσεύουν κήποι γεννιούνται ρίζες απ αρχή
Πες σαν να μιλάς σε καθρέφτη αυτά 
που γράφει η στιγμή κι αν γράμματα 
δε γνωρίσουν εγώ τα παίρνω πίσω
μα ότι μένει ειναι απόσταγμα από κηλίδες 
που ζήσαν στο μαζί .
Τ αυθόρμητο σεργιάνι όταν βγει τον ήλιο κυνηγά
κι ας πέφτει στη βροχή.
Τι νόημα έχει να ζωγραφίζεις τη χαρά
αν στα αντικρινά τα μάτια δε βλέπεις να πετά ;
Που να βρει χρώμα η αγκαλιά αν δεν την νιώσουν
τα χέρια που περιμένουν ανοιχτά.
Δώσε στο νόημα ζωή γίνε εικόνα , ήχος
τραγούδι και φωνή εκεί που γέρνει η ψυχή
κι αν η ανταπόκριση βουβή το αυθόρμητο
θυμήσου κρατά ζωή που ειναι ζωντανή
Κυνήγα το σαν να ταν πουλί 
μα μη το δέσεις σε κλουβί
έχει ουρανό η κάθε σου πνοή !