Ψηλά πετούν οι αετοί

-Τ ακούς βρε Αντρέα ξανά θα κόψουν τις συντάξεις
πάει το γιαούρτι .
Τον κεσέ θα κρατάμε να μαζεύει τα φάρμακα .
Πάλι θυμωμένος ο Κος Μιχάλης .
-Τι φωνάζεις βρε Μιχάλη σάμπως ακούει κανείς 
-Κι αν δεν ακούει μωρέ να σωπαίνω ;
Σώπαινα τότες που ερχόταν το αφεντικό
πάνω απ το κεφάλι μου. Λιγότερη κόλλα
λιγότερη κόλλα Μιχάλη εχει έξοδα το εργοστάσιο.
Και πως να σταθεί ο πάτος στο παπούτσι με σάλιο;
μα που μιλιά εγώ . Λίγο το παράπονο
της κυρά Αθηνάς δεν φτάνουν Μιχάλη μου δε φτάνουν
λίγο η καινούργια τσάντα του γιου λίγο το ξεπέταγμα
της Μαριγούλας κι οι βόλτες της ,εμ κορίτσι ήταν χρειαζόταν τα δικά της .
Όλα τούτα κατέβασαν το κεφάλι και μόνο η μύτη 
κόρδωνε να στέκει στο ύψος της . 
Κι αυτή ίσα ίσα να μη σκάσει από την μυρουδιά
του δέρματος και του πλαστικού.
Καμιά φορά μετρούσα τα καλαπόδια κι έλεγα
α ρε και να μιλούσατε να γινόσασταν κλωτσιές
να χτυπηθούν τα γόνατα να σηκωθούν τα πόδια
Άρπαζα τις πρόκες κι ανάθεμα τες στα νύχια μπήγονταν
λες και θελαν να περάσουν στο πετσί μου το διάβα τους
έτσι που να θυμάμαι ,να ξεχωρίζω 
το απαλό δάχτυλο το αφεντικού ,
κάθε φορά που μέτραγε τα χιλιάρικα. 
Πού η ζωή ειναι χαρτί και που κοιμάται η φωνή
σε μια ανάγκη για φαΐ.
Α! να βλέπατε όμως τις χαρές με τα ολοφώτιστα 
παπούτσια .Θαρρείς κι άλλο τίποτε δεν έλαμπε
τόσο στα μάτια τα μικρά .
Μα και το κόρδωμα της Αθηνάς στο λουράκι τους
έμοιαζε με λιμοκοντόρο έτοιμο να βγάλει το λόγο του.
-Ε Μιχαλιό κανε λίγη ησυχία να ακούσουμε ειδήσεις
'' θα δοθούν κίνητρα σε όσους συνταξιούχους θέλουν
να μπορούν να συμπληρώνουν την σύνταξή τους
Οι νέοι έχουν πρωτιά . Τα σχολειά θα αναβαθμιστούν
Οι γυναίκες θα ζουν ισότιμα '' 
-Να πάμε να το ψάξουμε λίγο είπε ο Πετρής
Α βρε ο δικός μου ότι και να πεις λέει καινούργια πράγματα
-Κι οι προηγούμενοι σάμπως τι κάνανε;
Κι άρχισε ο δρόμος της μικρής βουλής 
Ναι τούτο το στέκι έτσι ήταν .
Σκάλιζε χρόνια κεντούσε ιστορίες ζωγράφιζε
αναμνήσεις πότε με χιόνι πότε μ ανάλαφρα γέλια ζεστασιάς .
Οι ρίζες ήταν εκεί μα τα πουλιά είχαν φύγει
Μονάχα σπόρους πετούσαν να τους βρούν τα παιδιά
Άγραφα κιτάπια που δεν ζήτησαν δανεικά
κι άπλωναν παντιέρα να ζεσταθεί η μέρα
που τ άσπρα μαλλιά θα χει αγκαλιά . 
Λύνοντας τις ζωές βρήκαν τα χρώματα.
-Κλείσε το χαζοκούτι κι άιντε να πιούμε τσικουδιά
τούτοι μας θέλουνε χαζούς να σπρώχνουν τους κεραυνούς
ντυμένους με σκουλαρίκια ομορφιάς 
μα άιντε ας τους πούμε στο θρασσος 
γινάτι μας θα μείνει το ότι ζούμε .
-Πιάσε Μήτσο το ακορντεόν να κάνουμε καντάδα 
της ζωής να ακούσουν τα κοπέλια να τη χορέψουν 
κοπελιές με ένα φιλί κι ένα μαζί 
γεννιούνται ολα απ την αρχή .
Άιντε να στήσουμε πανιά να τα βρουν κυπαρίσσια
μεγάλα να ναι τα βουνά οι αετοί έχουν τα μάτια τους ψηλά 
Ακόμη κι αν ξεχνά ο νους θυμάται η καρδιά !