Στιγμές

Κι ειναι κάτι στιγμές που δεν θες να πεις τίποτε

Μονάχα να αφεθείς .. να αφεθείς στη μυρουδιά 
απ το χώμα 

Να εκπνευσεις όλες τις μικρές αναλαμπές που χάρισες 

Μπροστά στη βροχή να σταθείς να νιώσεις 
να νιώσεις τα φιλιά της κυτταρο στο κυτταρο 

Να κλείσεις τα μάτια και να αγγίξεις τις φυλλωσιές
που έριξες και τούτες γινήκαν δέντρα με γλυκούς καρπούς 

Το χυμό τους να γευτείς στο χορτάρι της νιότης σου 

ετούτο που κράτησες μη χάσουν τα πουλιά τη φωλιά τους 

Να δεις κείνα που δώρισες πως τροχιές γινήκαν 

που αναμμένο κρατάν το φως του  ουρανού σου 

Κι οσα εβγαζες απ τις τσέπες της καρδιάς γεννούν 

γεννούν καινούργια χρωστούμενα 

στον ήλιο, στα κλαριά , στη θάλασσα , στα γέλια 

στα χείλη των ανθρώπων να στάξεις 
τη γύρη της ψυχής σου 

να φανερώσεις το σκοτάδι στα μάτια της μέρας 

με μια δρασκελιά της νότας . 

Είναι κάτι στιγμές γεμάτες νυχτολούλουδα αγάπης 

και πως να μετρήσεις τ άστρα !