Άσβηστη μνήμη

Ποιος άραγε το ξέχασε
κιτάπι μες τη σκόνη
ποιος τρεις να το χει απαρνηθεί 

Κιτρίνισαν τα φύλλα του
μα ο ήλιος δεν κοιμήθηκε

τούτη η γη γεννήθηκε
στα χέρια της Ανατολής
κι αρνήθηκε τη λήθη

Νιοί , κοπελιές και εργατιά 

φόρεσαν τ άσβηστο αέναα να γελά

κι εκείνο το κόκκινο γαρούφαλο 

απ το στόμα γεννά απ το χώμα

και ανθεί τραγούδι να χει το παιδί

προσκύνημα της λευτεριάς φιλί!