Φωνή

Μην κλαις μάνα δεν έφυγα εδώ είμαι
κάτω απ τα δάχτυλα της παπαρούνας
στην αλάνα που παίζουν μπάλα
τα παιδιά κλοτσούν τα πόδια μου
Ξεδιψώ από τη βροχή που ούτε
μια στιγμή δεν έσταξε λησμονιά.
Ακούω τις γλάστρες στην αυλή μας
να καρτερούν τον ουρανό μας
Δε χάθηκα μάνα δροσουλίτης έγινα
και τριγυρνώ στους δρόμους
όπως πετούν οι πεταλούδες της χαράς
να ανταμείψω το μύρο της γης μας
Το στόμα μου γέμισε ρίζες ρόδων
φωτιές που μιλούν σε κάθε γέννα
Το περβόλι μας βαστά τσαμπιά ελπίδας
σπόριασαν τα λόγια μας στο κουκουνάρι
Μη λυπάσαι μάνα τίποτε από μένα δεν πήραν
Η ψυχή μου κρέμεται στις ράχες των βουνών μας
τα μάτια μου ενώνουν τις θάλασσες
να τραγουδούν δελφίνια
γλάροι να περπατούν μίλια μηνύματα να πάνε
να ρθουν κοντά οι αετοί ,οι γερανοί
γαϊτάνι φόρεσε ουράνιο τόξο οι άνθρωποι
να δέσουν τη φωνή .
Γέλα μάνα κανείς δεν μας νίκησε
Δανεικά τα ρούχα τους κι οι κάτοχοι θα βρουν
γόνατα να σταθούν έξω φυσάει δρόμος
κι ειναι πολλοί που τραγουδούν
Γέλα μάνα δεν μας ξεχνά κανείς !