Κόκκινη κλωστή

Πόσο μ αρέσουν
τα μικρά λόγια 
τρυφερά και γεμάτα
αυτά που κοντά
παντελονάκια φορούν
κι έτσι σαν παιδικά ρολόγια
ακούγονται 
Λύνουν τους κόμπους
δένονται στις άκρες
κι αφήνονται
στα νήματα της ψυχής
να διαλέξουν
αν κόψουν στα χέρια
ή αν σαν αργαλειός
θα ζέψουν το βελόνι
να πλέξουν την εσάρπα
που ατέλειωτα χτυπά!