Πίσω από τις γρίλιες

Βράδιασε .. κι η μυρουδιά

από φρεσκοραντισμένες
ζεστές μολόχες ηχούν στα αυτιά
Περπατώ στο πλάι σου κι έτσι
βαδίζω στον άνεμο
παίζω πίσω από τις γρίλιες
των ματιών σαν άλλο παιδί
που φόρεσε την καινούργια ποδιά
του ουρανού .
Γελάς που δε μ ακούς ,
γελώ που δε σε βλέπω
και που εμείς πάντα συναντίόμαστε
Ο κόσμος θαρρείς για να γελά γίνηκε
να ακουμπά το ξέφωτο στα χείλη του
Ένα κομμάτι ουρανού
γράφτηκε στις φλέβες 
έτσι που αύριο σαν περπατήσουμε
δίχως τα ίχνη μας το ίδιο πέλμα να φοράμε
Μικρές ανταύγειες που ανταμώνουν
στο σκίρτημα να ζωγραφίσουν την αγκαλιά
ανάμεσα στις νιφάδες των χτύπων
και τη ζεστασιά της άσβηστης φλόγας
Κοίτα πως πέφτει ήσυχη η νύχτα
σαν νότα στο πιάνο της ψυχής

σαν μόλις ένα πεφταστέρι 

να χύθηκε στις χούφτες !