Στην αυλή του αχνιστού καφέ

Είδα ενα όνειρο απόψε του ειπε 
κάτσε κάτσε να σου το πω .

Γέλασε ο Αριστείδης με τα καμώματα της Ελπινίκης 

Της άρεσε να ιστορει τα όνειρα της παρέα του 

Εφτιαχνε καφεδάκι ζεστό και κει στην χόβολη
της ζεστασιάς του πρωινού και στο άναμα 
της πρωτης αχτίδας του άστρου 

Έχωνε στα μάτια του τα χείλη της και γεμιζαν ονείρατα 

Ήθελε να τα βλέπουν να κυματίζουν σαν πρωτες νότες 
πεντάγραμμου που αδημονούν για το τραγούδι . 

Ακου ακου. Ειμασταν λέει σε μια πρασινη κοιλάδα 
ακουγοταν πουλιά μα δε φαινονταν , 
μιλιές μα ειχαν πρόσωπα λουλουδια .
Κατι αγκάθια με πονηρα μάτια σφυρίζαν,
σαν κεραυνοί που μόλις τέλειωσαν την πορεία τους 

κι εμεις μικραίναμε.
Εγινες ενας κούκλος εφηβος που αναμεσα 
στα δαχτυλά του γεννιόταν πεταλούδες . 
Εγω μια κοπελιτσα που μόλις σ αντάμωσα 
γνώρισα πως ειναι να χτυπουν δυο καρδιές 
στο ιδιο σώμα. 
Το χαμόγελο σου ενα πηγάδι που μέσα του χάθηκα .  
Ηπια την δροσιά της γης κι οταν λιγο εβγαζα
το κεφαλι εξω απ το νερό με εντυνε ολάκερη ο ήλιος . 
Ο κοσμος καθε μερα απλωνε σαν λιβαδι 
γιόμισε ο κήπος του  παπαρούνες .
Τοσες πολλες παπαρούνες . 
Κάτι σκουλαρουκιές κρεμόταν απο τα μπαλκόνια 
σαν μικρά παιδια που επαιζαν χαρούμενα στα πευκα . 
Μικρές βελονιές στα χέρια του ουρανού.. Παυση . 
Ο Αριστείδης κρατούσε το χέρι της στη χούφτα του.

Τα μάτια του στραφτάλισαν δροσερά νερα της λίμνης. 
Τι όμορφο όνειρο ψιθύρισε. 

Αριστείδη τι λές ναναι ; Κείνος χαμογέλασε . 
Ελπινίκη μου τα όνειρα ειναι ψυχές που κοιμούνται
μέσα μας μικροί επαναστάτες που ξυπνουν κάθε πρωι 
να μας ξαναγεννήσουν . 
Να βρε κοίτα τι όμορφη κοπελιά εισαι 
κι έσκυψε να της δώσει ενα φιλί . 
Όμορφο που ναι να μοιράζεσαι σιγομουρμουρισε η Ελπινίκη. 
Να ακόμη κι εκεινο το όνειρο με τα σγουρα μαλλια 
που έκαμνε ποδήλατο στις γωνιές του νου χαμογελούσε !