Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2019

Για λίγο .. ξανά

Ξύπνησα νωρίς ..
μια ανεξήγητη χαρά άπλωσε το κορμί της
στην καρδιά μου χύνοντας στο στρώμα της
την μυρωδιά της άνοιξης
ξεδίπλωσε προσεκτικά ένα χαμόγελο 

και το άλειψε με χάδι λάβδανου στα χείλη μου
έτσι χωρίς αιτία κι αφορμή,
πλύθηκα , ντύθηκα ένα κουλουράκι για το δρόμο
την τσάντα στον ώμο κι έφυγα
η σκέψη γυρίζει στο καινούργιο μάθημα
σήμερα θα ανοίξουμε το βιβλίο της ζωής
Η δασκάλα μας είπε ότι έχει πολλές ομορφιές
ετούτο το βιβλίο πως ειναι ένα ταξίδι 

που κάθε μέρα θα το κάνουμε μαζί .
Μιλώντας αληθινά και προσπαθώντας να ακούμε
τους χτύπους της καρδιάς .
Με ενθουσιάζει αυτό κι η περιέργεια μου
θρονιάστηκε κι αυτή στο μυαλό μου,
κι όλο ρωτάει ..λες ..και ξέρω
αφού σήμερα θα κάνουμε το πρώτο μάθημα
τρέχω γιατί φοβάμαι μην αργήσω

Μπαίνω στην τάξη ..κι όλα ειναι εκεί
τα γράμματα στήθηκαν με την σειρά στον πίνακα
σαν μικρά στρατιωτάκια που περιμένουν το μαρς
για να αρχίσουν να περπατάνε
ο πίνακας χαμογελαστός περιμένει την κιμωλία
να την πάρει στην αγκαλιά του να της δώσει

ένα γλυκό φιλί…η δασκάλα μου αρχίζει να μιλά

και εγώ εκεί ..να κρέμομαι σαν φυλλαράκι
από το δέντρο των χειλιών της
να περιμένω με λαχτάρα από το στόμα της
που μοιάζει με ένα πηγάδι που πετά
λευκές μπουρμπουλήθρες , λόγια που σκαν 

στον αέρα και γίνονται μικρές πυγολαμπίδες

- Σήμερα το πρώτο μάθημα είναι ΄΄τα όνειρα ΄΄
τα όνειρα χωρίζονται στα δυο ..
κείνα που τα βλέπουμε στον ύπνο μας
που ίσως το πρωί και να μην θυμόμαστε
και εκείνα που φτάνει μια στιγμή να κλείσουμε τα μάτια,
να τα δούμε σαν μικρά γαλάζια συννεφάκια
με αναμμένα τα λαμπάκια
που φωτίζουν το δρόμο του ουρανού,
σαν πεταλούδα που κρύβεται στη σπηλιά της ψυχής
και πετάγεται απότομα απ το πουθενά
έτσι για να δούμε ότι υπάρχει,
είναι εκείνα τα θέλω μας που μόλις τα δούμε
αρχίζουν να τρέχουν σε έναν κάμπο γεμάτο στάχυα
μεταμορφώνονται σε ένα μικρό τριφύλλι
που ζει ανάμεσα σε τεράστιες καλαμποκιές ,
περιμένουν να τα βρούμε ..ένα κρυφτό κι ένα κυνηγητό
που όμως αν τα αφήσουμε αν τα παρατήσουμε
φεύγουν και εμφανίζονται ξανά σαν νεράιδες μόνο
όταν η ψυχή μας βγει στο σεργιάνι να τα ψάξει,
την ακούω και νομίζω πως έχω πετάξει … κλείνω τα μάτια,
και είμαι ένα σύννεφο ... δένομαι στο χορτάρι,
κυλώ ανάμεσα σ αγριολούλουδα
γίνομαι ένα αστέρι ..ένα τριφύλλι …τι όμορφο μάθημα
………....τι ........

Χτυπά το κινητό μου ….
Να πάρει ευχή ..ποιος με ξυπνά απ το όνειρό μου;



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου