Παράτες και γλυκό κρασί

Μεθυσμένες γραμμές στα στήθια μου
να σεργιανούν το ολόγιομο φεγγάρι

Η άστεγη θημωνιά μεγαλώνει ορμήνιες
παράτες που σπάνε στο διάφανο του τοίχου
τόσες άβουλες , βουλιμικές αυλές 
στοχευμένες μονάχα στην ερημιά

μα ο κούκος λαλεί την ομορφιά

κι ειναι τόσο ζεστός ο κόσμος
καθώς τσουγκρίζει τα ποτήρια
σε κόκκινο κρασί
Καληνύχτα αστέρι .. φιλί!