Προσανατολισμός

Προσαρμόσου ... 
προσαρμόσου της είπαν

αλαφροισκιωτη κι αλλόκοτη θα σε πουν 

προσαρμόσου 

Εφτά μοίρες γύρω απ τη φούστα του όλου 

δυο τιμονιές στο ναύλον του καθωσπρεπισμού 

κι η άγκυρα μισή θάλασσα μισή στεριά 

Προσευχή στη γεύση της ύπουλης νηνεμίας 

Οχυρώσου στην αλοιφή της επιφάνειας 

Προσαρμογή στη βαμμένη σκουριά  

Τακτική στα σιδερωμένα , ατσαλάκωτα λόγια 

Στρατηγική με επ ώμου το όπλο του εγώ 

Γυναίκα στ αμπάρι του καιρού δίχως ήχο

Ευτυχία δίχως ευ άνευ τύχης 

Κουφή η λογική της απροσάρμοστη η ακοή 

Χορεύει στα αγκάθια , δακρύζει στο σπασμένο 

παιχνίδι ενός παιδιού, 

βουτά βαθιά στα άπατα ανασαίνει 

τα μάτια της νούφαρα και πουλιά .

Μεθά απο έρωτα ,γαργαλά τα πόδια του ήλιου 

με το φτερό τ αηδονιού,

περπατά στο όρος της αγάπης ιδρωμένη ως τη ρίζα της

Θυμώνει στου εγωισμού την μπόρα 

κι αστράφτει στου άδικου το καρφί  

Φιλιέται με το στόμα της άνοιξης , 

φιλιώνει με την οργή του αντάρτη .

Στρατηλάτης συνοδοιπόρος της ο γιος του ονείρου 

φίλος αδερφικός ο αγέρας που τρέφει τα γυμνά κλαριά 

κόβει φεγγάρια να ζεσταθούν τα ασκέπαστα 

ξέστηθη απ τα πρέπει μακρινή του τάχα 

επιτέλους άνθρωπος !