Βύσσινο και γλυκό κρασί

Ώριμα πια 

Ώριμα τα χείλη σαν βύσσινα

που άγουρα κρεμάστηκαν 

μονάχα για να γλυκάνουν 
το ψυχρό του καιρού

Γλυκό κρασί σε γόνιμη γη 

γέννα του κύκνου σε άφθαρτη πηγή 

Μακριά από στεγνές φορεσιές 

Μεστά κοιτούν στα μάτια το άσκουφο του νου 

Γεμάτο το στήθος της καρδιάς 

γρατζουνίσματα και ζεστές φλογέρες 

Έτσι κοπάζουν τα κύματα 

Φυσώντας τον καπνό του τσιγάρου 

να ξεχαστούν τα στεγανά της φθοράς 

Ώριμα πια . Μακρυά από τις βιαστικές ανάγκες 

Χρειάζονται οι αγκαλιές δεν ζητούν άσκοπες ώρες 

Φιλιώνουν στα αυτιά οι φωνές του τζίτζικα 

με κείνες που το απαλό αεράκι περνά

γράφουν οι δυο τραγούδι . 

Κοινωνός το έργο δίχως σενάρια 

Απλά και ξάστερα στο μαξιλάρι ένα σ αγαπώ 

Γραμμα προς γράμμα να σπέρνει διαδρόμους 

από συναίσθημα δίχως τον βήχα του κενού 

Ώριμα πια .. φθινόπωρο μ όλες τις εποχές 

να ανθίζουν στη γη της απλότητας 

Κι εχει μια ομορφιά το άγγιγμα!