Υδατογράφημα

Έτρεχα 

έτρεχα να προλάβω να μαζέψω 

τη γύμνια του δρόμου ,

να απλώσω τα κλαδιά μου

να μη τρομάξουν τα πουλιά ,

τα μάτια των παιδιών να κυκλώσω 

μη φοβηθούν την ομορφιά της αστραπής. 

Να σκαλώσω ένα πουλόβερ του ουρανού 

στις πλάτες των πεζοδρομιών 

κι ύστερα να τραγουδήσω στις νότες της 

Κυλούσε πάνω μου γοργά 

κι ανάγλυφα έσωνε 
ολα τα μάτια της ψυχής μου

Βουτούσε στο στέρνο μου 

σαν πρωτολουλουδο που τίναζε 

τα φτερά του στον άνεμο , 

πιτσιλώντας σταγόνες 

ξεδιψασμένου καιρού 
να νοτιστούν οι στεγνές ώρες .

Τα πόδια μου γελούσαν 

πλατσουρίζοντας στα μικρά της ρυάκια .

Ένας τρελός χορός εξιλέωσης

σαν καταρράχτης βύζαινε τη μοσχοβολιά

της ανεμώνης κι αυτή χοροπηδούσε

να ομορφαίνει το αραχνοΰφαντο της νύχτας .

Ο νους μου μέλισσα που σβούριζε 

στο στόμα του αέρα . 

Κι ότι έβλεπα καράβι να πετά 

τον χτύπο σου γνώριζε . 

Έτρεχα στάλα .. κι έχει τόση ζεστασιά

η βροχή στα μάγουλά σου !