Αισθήσεις

Απροσδιόριστα 
Έτσι έμεινε να τρέχει ο χρόνος 
Μοιράζοντας μικρές μικρές στιγμές
ζεστά μπουμπούκια που ανθίζουν 
στη μέση του φθινόπωρου
Σκορπά ο ήλιος τα φύλλα του 
κι αυτά ντροπαλά με κόκκινα μάγουλα
γυρίζουν στη γη τους
Αχνίζει  το χνώτο της σαν μόλις να έφαγε
και το τελευταίο κουκούτσι της κερασιάς
Σε μυρίζω γλυκό τριαντάφυλλο του κήπου μου 
Ξεδιψώ στην αλμύρα της θάλασσας σου ,
σκασμένα τα χείλη της στεριάς 
πετούν ένα νέο φυντάνι .
Πεινώ και χαϊδεύω την άκρη των μαλλιών σου
χορταίνουν τα χέρια μου 
φουσκωτό, απαλό χρυσόψωμο τρυφεράδας 
Σφυρίζει τ αγέρι κι η φωνή σου 
σκίζει το στέρνο μου και δένει στις κλωστές 
στους χτύπους που τραμπαλίζεται η ανάσα του κόσμου 
Απροσδιόριστα χτυπούν τα μάτια μου τον ορίζοντα 
γεννά φωλιές το κελάηδημα , ζυγώνουν οι καλαμιές 
τις λίμνες να κυματίσουν νούφαρα 
κι εκείνο το κοράλλι του βράχου ρουφά αδιάκοπα 
τα αστέρια τυλίγοντας στα πλοκάμια του τα κύματα . 
Μια δίνη με καταπίνει . 
Αναδύομαι και μιλώ την γλώσσα που δεν γνωρίζω 
μου μιλούν κεινα που άλλη μιλιά 
πέρα απ το κοίταγμα δεν έχουν 
Αναρωτιέμαι ..πως να ναι ο παράδεισος
κι ουρανός μια χούφτα φεγγάρια σου μου χαρίζει 
Πετώ πετώ στα χέρια σου 
κι ανάμεσα στα δάχτυλα σου περπατώ
γυμνό κυκλάμινο  
Πιότερο κι απ τον άνεμο το κόκκινο πουλί 
μετρά το ράμφος σου στα πόδια μου 
Κανένα φτερό δε μπορεί να μας φτάσει !