Σήμαντρα

Κι έρχονται κείνες οι χρυσαφένιες 
κολυμπήθρες με νεύμα σου μιλούν
που ολα ειναι δικά σου 
Πετούν οι ξύστρες του ουρανού 
και βάφουν τα μολύβια 
θαλασσί χάντρες , κόκκινα κοχύλια 
κίτρινες παπαρούνες 
α!! ποιος μπορεί να σταυρώσει 
τούτα που ο χτύπος μυρίζει .
Απλώνεις τα χέρια κι αυτά άνεμος
σβουρίζουν απ άκρη σ άκρη 
αναζητώντας το κούμπωμα των δαχτύλων
Μια πινελιά κι έφτασαν τ άστρα
να γαργαλούν το πέλμα .
Κουβέντα με τα στήθη να ακουστεί 
η μουσική στην όχθη την αντικρινή
να δέσει ο κάβος του καραβιού 
Λαμπιόνια κουδουνίζουν 
σα σήμαντρα που ακολουθούν
τα ίχνη που πατάς 
Αργαλειοί υφαίνουν τ ασημοσέντονο
να ξαποστάσει ο δρόμος της δροσιάς 
Αγρυπνά τ ακέντητο σημάδι 
τυπώνοντας το μενταγιόν 
της κόκκινης ροδιάς 
Σκορπά το μίλι σκόνη στο εργαστήρι 
της στιγμής όλα γεννιούνται 
στο δίχτυ της λαχτάρας 
στο πέρασμα της προσμονής
Πόσα κρύβει η αγκαλιά 
σαν νοιώθει τ ακριβά!! 
Να ακούγονται άραγε τα τρεχαλητά 
απ το γελαστό φεγγάρι ;