Οδοιπορικό

Γωνία Αριστοτέλους και Βασ. Ηρακλείου
Κόσμος πηγαινοέρχεται φορτωμένος
στις ράχες τις σκέψεις .
Άλλες ακούγονται βαριά
σαν να μην μπορούν να αντέξουν
το νηστικό τραπέζι .
Άλλες προσπερνούν κουβαλώντας
τα καλούδια των ημερών
σμίγοντας το χέρι της συνήθειας
σε μια τρελή χαρά .
Κείνα τα μικρούλια ζωή φωνάζουν
κι έτσι πάνω στο πλακάκι του καιρού
παίζουν κουτσό τα γέλια .
Αθώα γέλια κρατούν στο χέρι την κούκλα
και ζωή της δίνουν , την κοιμίζουν την νανουρίζουν
την μαλώνουν κι εκείνη ασάλευτη αφήνεται 
στα χέρια τους να γνωρίσει τον κόσμο τους .
Καινούργια αυτοκινητάκια που ξεκινούν
τα ταξίδια αναμειγνύοντας την σκέψη του αγοριού
με τις ρόδες που γρήγορα κυλούν στη μικρή τους άνοιξη
Η μικρή Ζασμίνα δεν πήρε φίλους στα χέρια
μα χαμογελά που κρατά το χέρι της μαμάς
και τρέχει στο άπλωμα του λεύτερου πεζοδρομίου .
Δεν έχει καπνούς μονάχα ήλιο δεν έχει κρότους
μονάχα ακούει το τραγούδι της θάλασσας .
Ο νεαρός κιθαρίστας που παίζει στη γωνιά
έχει αφεθεί στον κόσμο του κι αυτός ο μουσικός του
δρόμος κυλιέται στο χορτάρι , κάθεται στα παγκάκια
κι από κει πετά στις φωλιές των περιστεριών
και γίνεται τραγούδι . Αγκαλιάζει τον έρωτα
πίνει τη γύρη των λουλουδιών , μεθά στο κύμα της αγάπης
γεννιέται κι ανασταίνεται στις γειτονιές 
που ανθίζουν οι ανεμώνες,ένα μικρό ντλίν ντλόγκ 
σαν καμπανάκι γεμίζει το τάσι του ψωμιού
και ίσως να χει κι ένα ποτήρι κρασί
να τσουγκρίσει το πέρασμα του χρόνου .
Τόσα χρώματα ριγμένα στο πάγκο των ημερών
τόσα συναισθήματα αφημένα να κυκλοφορούν λεύτερα
δίχως όρια δίχως σύνορα . Κι αλήθεια πως ένωσαν
οι δρόμοι τις διαφορές κι άνοιξαν ένα κύκλο
να δέσουν τα καμώματα στις φυλλωσιές των ματιών .
Μα να που εκείνο το ποδοβολητό απ το κουτσό
των μικρών θεών ακούγεται να ξυπνά τον ουρανό
Δες γαλανέ δες πως σμίξαν στο φως σου
τόσες ανταύγειες . Ουράνιο τόξο που γέμισε
στα πέταλα μιας στιγμής . Γέλα ουρανέ γέλα
πετούν τα όνειρα μια αυριανή να δώσουν τα χέρια
Γέλα παιδί ,παίξε μουσική να ζεσταθούν τα ασύνορα
θα ρθει καιρός που ολα θα ναι αλλιώς
Μονάχα πίστευε βαθιά πως ότι μας χαρίστηκε
ειναι γεμάτο ομορφιά κι αν ειναι δύσκολοι καιροί
φτάνει το ένα δάχτυλο να σπάει τη ρωγμή
και τα άλλα να σταθούν σε ήλιο να αναστηθούν!