Πέρα απ τη βοή

Πίσω απ τα σχοινιά

των λέξεων ειναι η αγάπη
δεν ακούει στη βοή
μετρά τον ήχο των χτύπων
Στάζει αίμα και φως στο βήμα της
κι η πράξη της μια ατέλειωτη γιορτή
που μιλά στη γλώσσα της ψυχής
Στο νιώθω να τη γυρέψεις
κει που μυρίζει γιασεμί
το προσκέφαλο του όλου
και χτυπά η καμπάνα 

μιας εκκλησιάς

κι είναι όμορφο να τραγουδάς 

με ένα ρόδο στο στόμα  !