Χωρίς συστάσεις

Ένα απέραντο γιατί
να ρουθουνίζει εκεί 
ανάμεσα στα μάτια μου 
να πίνει το χυμό τους
Να περπατάει πάνω μου 
σέρνοντας την μικρή αχιβάδα 
που είχα στολίσει 
στα μαλλιά της νύχτας 
Να ακουμπά στα χείλη μου
τριαντάφυλλο 
με ματωμένο χάδι 
Περνά στα δάχτυλα μου 
διαβήτης που μετρά 
τους κύκλους της ανάσας μου 
που ρωτά το βλέμμα του διπλανού
αν εχει ένα τσιγάρο 
να τυλιχτεί στους καπνούς 
που ναι εγώ έτσι έμαθα να δίνομαι 
δίχως μάτια χωρίς συστάσεις πόλεων 
με γυμνά τα κλαριά των δέντρων 
κρατώντας στη φούστα 
λίγα χρωματιστά λιβάδια 
Ένα γιατί χωρίς αιτία 
ημιτελές 
όπως τα έργα δίχως νόημα 
το άγευστο κουκούτσι 
που γεύτηκε η άνοιξη 
ένα άσβηστο 
νεκρό χειροφίλημα 
στο πέτο . 
Τίνος; 
Ποιος κερδίζει;