Απο τον ήχο του μαστραπά

Κάθε φορά που έστρωνε το τραπέζι 

αλίμονο σ όποιον ξεχνούσε τον μαστραπά .
Θαρρείς και χόρευε η ανάσα της πάνω του,
γεννιόταν βάτραχοι που ξεπηδούσαν απ τα νερά
κοάζοντας το πιο γλυκό τραγούδι.
Τόσες χειμωνιές, καλοκαίρια, άνοιξες 
και χρυσοκόκκινα φύλλα είχαν περάσει μα εκείνη 
εκεί κολλημένη στο μαστραπά της
Εν τω μεταξύ κάτι κρυστάλλινα ακριβά κογιονάραν
το πείσμα της σε κείνο τον τσίγκινο μαστραπά 
μα τούτη, ζωή τον πότιζε του μίλαγε
για την πόλη και τούτο και τ άλλο 
κι αυτός αμήχανος ,χαμένος στη σιωπή του άκουγε
μη χαλώντας ποτέ το χατήρι της να κουβαλά
στα σπλάχνα το ξεδίψασμα του χρόνου .
Γιαγιά έφερα το μπουκάλι με το νερό εμφιαλωμένο 
και καθαρό ειναι τι θέλεις το κανάτι .
Γιαβρούμ γίνεται βρε φαΐ χωρίς κανάτι;
Τ αλάτι θα γαργαλάει στο λαιμό ,
το ξύδι θα φυσά απ τη μύτη
και το λεμόνι γκριμάτσες θα σου κάνει .
Άιντε κουζούμ τι μπουκάλι και τι καθάριο .
Ξέρεις βρε εμείς τι λέγαμε καθάριο;
Άμα ήτανε στρωμένο το τραπέζι κι ο παππούς
περίμενε τη ρακί του,τα ντολμαδάκια 
κόρδωναν στο γιαούρτι τους ,
ο Πετρής σβούριζε το πιάτο του
στους κεφτέδες κι Άννα βουτούσε το ψωμί της 
στο ζουμί της σαλάτας .
Κι η μάνα σου μια σταλιά βρε ήταν 
κι ήξερε πως η σκάφη του ζυμωτού
αλεύρωμα ήθελε πριν πέσει το ζυμάρι .
Μια φασαρία βρε ήταν το φαγί μας .
Γέλια , κουβέντες όλα στήσανε χορό 
κι αν το μεράκι έφτανε στην καρδιά 
κάθε πιρούνι έβγαζε τσιμουδιά .
Πέφταν στα μάτια οι ουρανοί τραγούδαγε
ο Παππούς και χόρταινε η ψυχή .
Το ρόλο του είχε ο μαστραπάς . 
Πότε μεθούσε με κρασί πότε απ το νερό
που έβγαζε το πηγάδι με χέρι αστραφτερό . 
Τούτο βρε ήταν καθαρό
Τι πιο καθαρό από της γης τη στράτα .
Αει γιαβρούμ θαρρείς μόνο ένα κανάτι ειναι; 
Να τα άκουγες καμιά φορά το πως μιλεί 
για κεινα που έμειναν εκεί ,
να σεργιανίζει στα σοκάκια που γιόρταζαν οι χαρές , 
στα γλέντια της αυλής .
α!! να βλεπες δυο δυο τα κουβαλούσε ο Κερίμ
σαν γιόμιζαν ούζο να πιουν με τον Νικόλα πασά .
Τρανός ράφτης και με λεφτά ..χαλάλι του όμως .
Το βελόνι του έντυσε και φτωχά και αρχοντικά
κι όπου δεν είχαν την κλωστή μήτε πανί τούτος 
τα μπάλωνε από την τσέπη που έδενε ακριβή νομή .
Μα σαν βρισκόταν με τον Κερίμ φτωχόπαιδο
της γειτονιάς ήταν αργιάνι πουλούσε 
να γιομίσει την παγωνιέρα ,μα τούτος 
ο μαστραπάς θαρρείς κι ένωνε τα σωθικά τους. 
Στα δυο βρε τα ποτήρια τους κι όλα ήταν δικά τους .
Ολόκληρο κουβάρι βρε ειναι τούτος ο μαστραπάς
απ όπου και να τον πιάσεις μια ιστορία θα σου πει .
Γιαγιά έρχονται ο μπαμπάς και η μαμά πήραν
και τον Μηνά απ το σχολείο
Άιντε ..άιντε κουρασμένοι θα ναι . 
Κουζούμ τα πιρούνια βάλε κι εγώ φέρνω
ζεστό το πλιγούρι να φάμε . 
Και νερό μην ξεχάσεις το νερό .
Ναι γιαγιά φέρνω το μαστραπά !