Κεινα που βλέπει η καρδιά ο νους δεν τα χωρά

Ξυπνητούρια Δευτέρας 
αχ αυτό το πρωινό 
περνά μες τα μάτια μου
γαργαλώντας όλες μου τις αισθήσεις 
Πρασινίζουν τα φύλλα μου
ανάβει το κερί μου κι αγιόκλημα μοσχοβολά
Απρόσμενος επισκέπτης μια πεταλούδα 
που βάλθηκε να ξεμυαλίσει το δώμα 
Οι πιτσιλιές μιλούν ασταμάτητα 
βάφοντας πινελιές στους τοίχους 
Ανέμελη κορδωμένη πιτσιρίκα 
κουβαλά την ομορφιά της 
χτυπώντας τα φτερά 
Ολόφρεσκα χρώματα της φύσης 
ολούθε να τραγουδά το μίλι της χαράς 
Πρίμο σεκόντο το λάλημα 
της καφεκίτρινης πριμαντόνας
που συντροφεύει το κάθε άνοιγμα της μέρας .
Χορός κυμάτων στη στεριά 
Χύθηκε ο ήλιος ανοίγοντας το στέρνο 
μοσχοβολώντας θάλασσα κάλμα 
Στο πατητήρι της σκέψης μεθά γαλάζια φορεσιά
μπρούσκο κρασί καλοκαιριού 
στέλνει του δρόσου το φιλί κι ανθίζει η ανατολή
Κείνα που βλέπει η καρδιά ο νους δε τα χωρά
Ακούς ..ανάλαφρο τ αγέρι την ομορφιά σου κουβαλά
να ναι ο πηγαιμός κεράσι που σπάει στα χείλη 
κόκκινο ποτάμι να πλημμυρίσει η καρδιά 
απ άκρη σ άκρη χαμόγελο να χει στις τσέπες 
κι ηλιοανθούς στο βλέμμα αγκαλιά !