Στα βήματα της Πανσέληνου

Οι μουσικές φόρεσαν τα ακριβά τους ρούχα
στολισμένες γιρλάντες στις νότες με χρώματα
προκαλούσαν την κλεφτή της ματιά
να κολλήσει στα σκαλιά του πιάνου.
Σιγά σιγά η μέρα χαμήλωνε τα φώτα της
στήνοντας την αυλαία της αναμονής
όπου φωτίζει το βλέμμα και τραγουδά
η γύρη των λουλουδιών .
Η σκέψη στριφογύριζε στο πέρασμα της
σαν αναδυόμενη ονειροπαγίδα
που γεννιέται στα σπάργανα της φωτιάς
να λιώσει τις παγωμένες πατούσες της γης .
Φέτα ..φέτα συμπληρώνει
το γυμνό ανάγλυφο κορμί της.
Το ασημί σατέν σκεπάζει τους ώμους
κεντώντας το επιβλητικό φωτοστέφανο
που ξεχνά τα πόδια ., σκουντά τη μιλιά
σβήνει τα μουρμουρητά του νου ,
αφήνεται στο άκουσμα του παφλασμού της ψυχής
Τα λόγια σιωπούν , τα δάχτυλα απλώνουν τις φτερούγες τους
ενώνονται οι χτύποι στην ανεμόσκαλα του ουρανού .
Στην αίγλη της φιλούν τα αστέρια το βέλος του έρωτα
δένουν τους κρίκους στο μενταγιόν της πεθυμιάς
Μια πινελιά που ζωγραφίζει το κάδρο της Πανσέληνου.
α!! αγάπη .. τι όμορφα πετάς στο βλέμμα
και πως βουτώντας στην κόκκινη μελάνη 
.. διαβάζει ο ουρανός!