Βουτιά στα πέλαγα

Σάμπως να μην άκουγε
κείνος ο γλάρος 
μα έμενε στα χέρια σου 
κουβαλώντας μια θάλασσα

περπάτησες στα κοχύλια της 
να μάθεις τα μυστικά 
που κρύβουν άγρια φύκια 

ζύγιασες τα κοράλλια
μ ότι πιότερο μεθούσε 
αλμύρα και γλυκό κρασί 
παιδιά ξελογιασμένου βράχου

πως σβήνει το νερό σε ένα τραγούδι 
τούτη η φωτιά το δρόσο της 
κι ανασαιμιά λυγίζει !