Νωρίς
που ξημέρωσε
ίσα που πρόλαβε
η άνοιξη να φορέσει
το λιαστό της φόρεμα
Αγουροξυπνημένες
μελωδίες καλούν
τα καναρίνια
Κι όπως το πέλμα
ανέβηκε στο όρος της ψυχής
ηχώ το κάλεσμα
μιας πρωινιάτικης γιορτής
Λύσε τα μάτια
άσε με
να περισσέψω
στον κήπο σου
την ομορφιά του ρόδου !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου