Να ξυπνούσαμε ενα πρωι

Να ξυπνούσαμε λέει 
ένα πρωί και να μασταν όλοι άνθρωποι 
Να βουτυρώναμε ίσα τη φέτα του σπιτικού ψωμιού
μονάχα για το κρασί της μοιρασιάς
Να αγκαλιάζαμε την κούπα του καφέ
μονάχα για τη ζεστασιά που χει ο κόπος 
Να τρώγαμε απ το πιάτο 
την ελιά για να γευτούμε το χώμα που την ανάθρεψε
Να πνίγαμε το δάκρυ του αλλουνού
σε ενα φιλί με ρόγα σταφυλιού 
Να τα νε λέει μια βραδιά, μεγάλοι
να κοιμόμασταν και να ξυπνούσαμε παιδιά
που χουν την φλόγα στην ματιά 
και κρύσταλλο αλήθεια κι ανασαιμιά 
να τανε λέει πουλια οι άνθρωποι 
να μαθαιναν γλυκολαλιά απο της γλώσσας 
το φιλί σε δύση και ανατολή 
σε ενα δεντρόσπιτο να φύλαγε η αγκαλιά
να ταν το ονειρο κοινό που θα γελούσε τον καιρό!